Grodzisko „Gąszczyk”  w Siedlcu – Podlesiu zostało uporządkowane.  Zgodnie z decyzją Śląskiego Wojewódzkiego Konserwatora Zabytków w Katowicach zostały usunięte  samosiewy drzew i krzewów, które rosły na terenie cennego stanowiska archeologicznego -  majdanu grodziska „Gąszczyk”.  Drzewa oraz ich system korzeniowy bezpośrednio kolidowały z zabytkowym majdanem, naruszały substancję zabytkową, uniemożliwiały kontynuację prac archeologicznych prowadzonych przez pracowników Muzeum Częstochowskiego.
       Usunięcie drzew i krzewów umożliwi prowadzenie dalszych badań na terenie, który wpisany jest do rejestru zabytków.
       Grodzisko „Gąszczyk” położone jest na Wyżynie Częstochowskiej, na wzgórzu znajdującym się nad przełomowym odcinkiem rzeki Warty, na jej prawym brzegu  w sąsiedztwie sanktuarium Św. Ojca Pio na  Przeprośnej Górce.
Skalno-wyżynne grodzisko zajmuje powierzchnię ok. 0,98 hektara, posiada kształt owalny zbliżony do nieregularnego czworokąta, otoczone jest wałem kamienno-ziemnym. Przy jego budowie wykorzystano naturalne ukształtowanie terenu. Północną i zachodnią część pierścienia wału wzniesiono nad  stromym zboczem. Od strony łatwo dostępnej tj. od wschodu znajduje się podwójny wał i sucha fosa.
Prace wykopaliskowe na terenie  grodziska „Gąszczyk” w sezonach 2010, 2011, 2012  prowadzili pracownicy Działu Archeologii Muzeum Częstochowskiego:  Maciej Kosiński,  Magdalena Wieczorek-Szmal oraz Gerta Bielińska. Przebadali stanowiska w północno-wschodnim rejonie majdanu.  Jak podkreślają archeolodzy -  wykopaliska potwierdziły wcześniejsze ustalenia o funkcjonowaniu w tym miejscu w pradziejach osady związanej z ludnością kultury łużyckiej, datowanej na ok. 800-550 r.  p.n.e.  oraz  grodziska wczesnośredniowiecznego z IX-X w.
Archeolodzy odkryli  wczesnośredniowieczne obiekty o charakterze mieszkalnym, przedmioty żelazne, oprawę wykonaną z poroża jelenia, materiał ceramiczny oraz tzw. prażnicę.
Prażnica to forma ceramiczna, służąca do różnorakich czynności kuchennych -  podsuszanie ziarna przed jego rozdrobnieniem, prażenie zboża, sporządzanie placków i innych potraw. Prażnice prawdopodobnie mogły też być wykorzystywane jako „przenośne paleniska”, umożliwiały przeniesienie do wnętrza budynku żaru z użytkowanego poza domostwem paleniska.
Ponadto na stanowisku odkryto obiekty kultury łużyckiej o charakterze mieszkalnym i gospodarczym oraz  towarzyszący im liczny materiał ceramiczny, fragmenty kości zwierzęcych (bydła, owcy/kozy, świni, konia, dzika, bobra) oraz ozdobę metalową – szpilę brązową.
 Archeolodzy zapraszają  zainteresowanych do odwiedzenia tego ciekawego miejsca!

Galeria zdjęć

Wstecz